ชีวิตครูไทย ใกล้ถึงฝั่ง

ตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ได้กำหนดให้มีการจัดการศึกษาแบบทั่วถึง และมีประสิทธิภาพ แต่สิ่งที่เห็นในปัจจุบันนี้คือการศึกษาแบบ ถึงทั่วและมีเพียงประสิทธิผล คำว่า ทั่วถึง กับ ถึงทั่ว แตกต่างกันตรงไปถึงอย่างเป็นระบบกับถึงพอให้รู้ว่าถึง หรือที่เรียกกันว่า เป็นแบบผิวๆ นั้นแหละ ส่วนคำว่าประสิทธิผลกับประสิทธิภาพ มันต่างกันอยู่ที่ผลที่เกิดขึ้น ประสิทธิผลเกิดจริงแต่มีคุณภาพน้อยมากจนไม่น่าเชื่อว่าครูไทยจะทำงานได้ไม่มีทิศทางเช่นนี้ อีกคำ คือ ประสิทธิภาพ นั้นก็มีความหมายเหมือนประสิทธิผลแต่ต่างกันตรงที่ผลที่ได้นั้นมีคุณภาพสมควรแก่การได้รับการยกย่อง เป็นธรรมดาที่การจัดการศึกษาที่เพิ่งผ่านช่วงปฏิรูปได้ไม่นานอาจยังไม่มีทิศทางที่น่าพึงพอใจ แต่ถ้าจะบอกว่าไม่นานมันก็เป็นเวลาเกือบ 10 ปี แล้วที่มีการปฏิรูปการศึกษามา แล้วตอนไหนถึงจะใช้คำว่านานพอได้ 20 ปี 50 ปี หรือ 100 ปี จะว่าไปแล้วมันก็ขึ้นอยู่ที่คนปฏิบัติอย่างคุณครูที่เคารพทั้งหลายนี้แหล่ะครับ

เผอิญว่าบ่นมามากแล้วเดี๋ยวจะลืมแนะนำตัว

ชื่อ ; ภัทรวัฒน์ เสาร์แก้ว ดูรูปกันหน่อยนะเพื่อรู้จัก

กำพืด ; เป็นคนเมืองสาเกตนคร

ตอนเด็กแก่ผ้าอาบนำเป็นประจำ ปัจจุบันก็ยังทำอยู่ถ้าอาบในห้องนำ

นิสัย ดุร้าย น่ากลัว

ความหวัง อยากเรียนให้จบ ดุษฎีบัณฑิต เพื่อจะได้ตั้งหน้าตั้งตามาสอนมหาวิทยาลัยกับเขาบ้าง